Τη Δευτέρα στις 27 Ιουνίου το βράδυ ο Φυσιολατρικός Όμιλος Ν. Ιωνία, γιόρτασε στα γραφεία του, με παρουσία αρκετών μελών του, το τέλος της χειμερινής περιόδου των εκδρομών και των εκδηλώσεων. Προηγήθηκε χαιρετισμός του Προέδρου ο οποίος ευχήθηκε σε όλους καλό καλοκαίρι και στο επανιδείν τον Σεπτέμβριο με καινούργιο πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων.

Τριήμερο Αγίου Πνεύματος του 2016. Το καλοκαίρι ήδη έχει μπει για τα καλά. Πολλοί έχουν  αρχίσει να επισκέπτονται τις παραλίες. Εμείς είπαμε να κάνουμε μια βουτιά δροσιάς, στην άγρια ομορφιά της φύσης, στην καρδιά της Πίνδου, να  αναπνεύσουμε το οξυγόνο που μας λείπει, να απολαύσουμε τα όμορφα ολοσκέπαστα  από έλατα  χωριά  του μαγευτικού Ασπροποτάμου.

Πρώτη μας στάση τα Καμένα Βούρλα για ένα γρήγορο πρωινό καφέ , και συνεχίζουμε την πορεία μας για τους μαγικούς βράχους των Μετεώρων, το  δεύτερο σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, οι άσβηστοι φάροι της ορθοδοξίας.

Επιλέξαμε να επισκεφθούμε τη Μονή Αγ. Στεφάνου, το μοναστήρι που ανεβαίνεις  χωρίς σκαλιά. Η θέα από τον εξώστη της μονής είναι μαγευτική. Στα πόδια του βράχου, απλώνεται η πόλη της Καλαμπάκας, με τον Πηνειό ποταμό να ρέει στο βάθος. Είναι πολύ προσεγμένο και έχει υπέροχο εσωτερικό με εντυπωσιακές αγιογραφίες. Χώροι τεράστιοι και υπερβολικά καλά συντηρημένοι. Οι τοι­χο­γρα­φί­ες του, πολύ καλά συν­τη­ρη­μέ­νες. Στην πα­λαι­ά τρά­πε­ζα, πού έ­χει μετατραπεί σε μου­σεί­ο, εί­ναι ε­κτε­θει­μέ­να για τούς ε­πι­σκέ­πτες τα α­ξι­ο­λο­γό­τε­ρα κει­μή­λια της Μονής, ό­πως  με­τα­βυ­ζαν­τι­νές ει­κό­νες, χρυ­σο­κέν­τη­τα άμ­φια , ξυ­λό­γλυ­πτοι και αρ­γυ­ρό­δε­τοι σταυ­ροί,  δισκοπότηρα, θυ­μι­α­τή­ρια κ.α.. Εν­τυ­πω­σια­κός  εί­ναι και ὁ χρυ­σο­κέν­τη­τος ε­πι­τά­φιος του 1857.

Μετά την ξενάγηση – επίσκεψη – προσκύνημα, γευματίσαμε στο Καστράκι, και συνεχίσαμε την πορεία μας για τη Καλλιρόη, ορεινό χωριό της Πίνδου, μια καταπληκτική διαδρομή  ώσπου να φθάσουμε  στο ξενοδοχείο μας, όπου  και θα διανυκτερεύαμε.

Η τοποθεσία ήταν πανέμορφη. Το πράσινο κυριαρχούσε παντού. Μια βραδινή βόλτα στο χωριό, στην μικρή πλατεία όπου βρίσκεται ο ναός της Κοιμ .Θεοτόκου με το παλαιό καμπαναριό, είχες την εμπειρία να απολαύσεις την ήσυχη ομορφάδα του χωριού.

Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στο ορεινό χωριό των Τρικάλων τα Δολιανά, για να γνωρίσουμε από κοντά την όμορφη εκκλησία του Τιμίου Σταυρού που διαθέτει 13 τρούλους και χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Εκεί βέβαια, στον καθαρό και προσεγμένο αυλόγυρο βγάλαμε τις αναμνηστικές φωτογραφίες μας, αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε να  δούμε πως είναι εσωτερικά  ο ναός.

Στο λαογραφικό Μουσείο της Κρανιάς, το παλιό σχολείο φτιαγμένο με σεβασμό και έμπνευση, μεράκι και αγάπη, μας γύρισε στο ωραίο παρελθόν. Στο χώρο αυτό  αναβιώνει η παράδοση όλης της περιοχής. Η Κρανιώτικη υφαντική τέχνη, δείγματα γυναικείας και ανδρικής ενδυμασίας , αργαλειό, νυφικό κρεβάτι, καθώς και μεγάλο φωτογραφικό αρχείο.

Μετά από αυτή την ομορφιά, ακολούθησε  το γεύμα μας στην τοποθεσία «Τρία Ποτάμια» δίπλα στον Ασπροπόταμο. Τα χαλιά στο χώμα, δίπλα να κυλά το γάργαρο νερό του ποταμού, και όλοι μαζί  απολαμβάναμε την ομορφιά της φύσης τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας και  χορεύοντας.

Στο χωριό Χαλίκι, στην πλατεία του χωριού απολαύσαμε τον καφέ μας, και γεμάτοι από τις ομορφιές της φύσης κουρασμένοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.

Η τελευταία ημέρα είχε άλλη ομορφιά. Τι να πρωτοδείς και τι να θαυμάσεις;  Λίγα χιλιόμετρα από την τοποθεσία «Τρία Ποτάμια», συναντάμε το όμορφο χωριό Μηλιά, την Πολυθέα, την Αγ. Παρασκευή, το Νεραιδοχώρι, το πανέμορφο Περτούλι. Διαδρομή πανέμορφη, αξέχαστη. Στην Ελάτη σταματήσαμε για γεύμα, και για αγορές τοπικών προϊόντων.

Αφήνοντας πίσω τόσες ομορφιές και χαρούμενοι για το ευχάριστο τριήμερο, φθάσαμε στη Ν. Ιωνία.

Ευχηθήκαμε Καλό Καλοκαίρι και ραντεβού τον Σεπτέμβρη για νέες αποδράσεις.

Παναγιώτου Αγγελική

Ο Φυσιολατρικός φέτος αποφάσισε να περάσει με όσα μέλη του επιθυμούσαν, το Πάσχα στο νησί της Αποκάλυψης, στην Ιερουσαλήμ του Αιγαίου, στον ιδανικότερο προορισμό για τις γιορτές του Πάσχα, στο νησί με την μεγαλύτερη και ιδιαίτερη παράδοση, πού αλλού…….., στην ΠΑΤΜΟ.

Μεγάλη Τετάρτη

Στις 27 Απριλίου στις 7 μ.μ. ξεκίνησε το πλοίο για το πολυπόθητο ταξίδι μας. Όλα τα πρόσωπα χαμογελαστά περιμέναμε με ανυπομονησία την ώρα της άφιξής μας στο νησί.

Φτάσαμε μετά από 7 ώρες στο λιμάνι της Πάτμου, την Σκάλα. Το ξενοδοχείο μας απείχε 150 μέτρα από την αποβάθρα.

Μια αψίδα από λουλούδια στην είσοδο του ξενοδοχείου που προϊδεάζει τον επισκέπτη για την αρχοντιά και την ευγενική αύρα που αποπνέει ο χώρος. Η εικόνα της φωτισμένης πισίνας και του μπαρ περιγράφει με ακρίβεια τη γαλήνια ατμόσφαιρα. Σύγχρονες ανέσεις, πλούσιος εξοπλισμός και ανθρώπινη ζεστασιά είναι κάποια από τα θέλγητρά του. Πήραμε τα κλειδιά μας και ολοταχώς για ύπνο γιατί το πρωί μας περιμένει η “περιπέτεια” για το Ορθόδοξο προσκύνημα με τη διατήρηση των θρησκευτικών παραδόσεων και τελετών.

Μεγάλη Πέμπτη

Εγερτήριο, πρωινό και αναχωρούμε για την πλατεία της  Χώρας όπου θα παρακολουθήσουμε την Τελετή του Νιπτήρος.

Είναι ένα γεγονός που γίνεται μόνο στην Πάτμο και στα Ιεροσόλυμα.  Η αναπαράσταση αυτή, μια εικονική σκηνή, είναι μια τελετή, που κλείνει μέσα της πολλή μεγαλοπρέπεια, θρησκευτικότητα και μαζί γραφικότητα.

Μετά την τελετή περπατήσαμε στον Μεσαιωνικό οικισμό της Χώρας, επισκεφθήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο, το παλαιότερο κτίσμα της Χώρας, μετά από την Μονή, το Αρχοντικό Σημαντήρη. Κτισμένο το 1625 από Σμυρνιούς τεχνίτες και είναι χαρακτηριστικό πατινιώτικο διώροφο αρχοντικό, που λειτουργεί σήμερα ως λαογραφικό μουσείο. Σπίτι-μουσείο, και η ξενάγηση γίνεται από την όγδοης γενιάς ιδιοκτήτριά του, κυρία Μορφούσα Σημαντήρη, η οποία ζωντανεύει τα αντικείμενα με ιστορίες από το παρελθόν και ανέκδοτα ως προς την απόκτηση και χρήση τους.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας, στη Σκάλα, ξεκούραση και το βράδυ στην εκκλησία όπου παρακολουθήσαμε τα 12 Ευαγγέλια.

Μεγάλη Παρασκευή

Μετά από το πρωινό, παίρνουμε το λεωφορείο  με πρώτο σταθμό μας την Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, το μεγαλύτερο γυναικείο Μοναστήρι του νησιού, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού και έχει εκπληκτική θέα προς τον κόλπο των Κήπων, αφού είναι χτισμένη στην άκρη του βράχου.

Σήμερα η κύρια δραστηριότητα της Μονής είναι η κεντητική με την περιβόητη Πατινιώτικη βελονιά, η οποία λέγεται πως διατηρείται από την εποχή του Βυζαντίου. Άλλες ασχολίες είναι η κηπουρική και η μελισσοκομία, ενώ η Μονή αναπτύσσει μεγάλη φιλανθρωπική δραστηριότητα.

Θαμπωμένοι από το κάλλος και την ιερότητα της Μονής Ευαγγελισμού, προχωρούμε προς την Ιστορική Μονή, το Καστρομονάστηρο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, με το μουσειακό σκευοφυλάκιο, τις Βυζαντινές εικόνες  και τα ιερά κειμήλια.

Πηγαίνουμε πρώτα στο Ιερό Σπήλαιο όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης  με βοηθό τον μαθητή του Πρόχορο συνέγραψε την Αποκάλυψη. Λέγεται ότι εκεί ακούστηκε η φωνή του Θεού που του είπε «Ότι βλέπεις, ότι ακούς και ότι αισθάνεσαι να το καταγράφεις».

Στο Παρεκκλήσι της Αγίας Άννας παρακολουθήσαμε την Τελετή και τη Λειτουργία της Αποκαθήλωσης. Ήταν μια εμπειρία που την αισθανθήκαμε πρώτη φορά. Ατμόσφαιρα άκρως κατανυκτική, η πίστη εδώ ξαναβρίσκει το νοήμα της στα λόγια του Ιωάννη.

Το Καστρομονάστηρο, η Ιερά Μονή του Ιωάννη του Προδρόμου στέκεται σαν κορώνα στην κορυφή του λόγου στο ψηλότερο σημείο της Χώρας και θυμίζει βυζαντινό κάστρο. Υπάρχουν παρεκκλήσια, κελιά, αποθήκες, το Σκευοφυλάκιο, η βιβλιοθήκη, το μουσείο, που απαρτίζουν ένα Μοναστηριακό συγκρότημα απαράμιλλου κάλλους. Υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με πατριαρχικό Έξαρχο τον ηγούμενο να έχει ειδικά προνόμια.

Επιστρέφουμε για μεσημέρι στη Σκάλα, ξεκουραζόμαστε στο ξενοδοχείο μας και νωρίς το απόγευμα σκορπιζόμαστε, άλλοι στις διάφορες εκκλησίες για την παρακολούθησης της λειτουργίας και άλλοι στην πλατεία να πάρουν θέσεις για την παρακολούθηση  της χαρακτηριστικής συνάντησης και των τριών  Επιταφίων.

Μεγάλο Σάββατο:

Πού θα πάμε; Πού αλλού στους Λειψούς.

Η θάλασσα λάδι και εμείς στο καραβάκι για τους Λειψούς. Μαζί μας και ο ξεναγός μας, λέγοντας μας διάφορα κατατοπιστικά για το νησί.

Όμορφο και αυθεντικό μικρό νησί με λευκά ασβεστωμένα σπίτια και διάσπαρτα εκκλησάκια. Προσκύνημα στην Παναγία του Χάρου με την μοναδική εικόνα στην Ελλάδα όπου η Παναγία δεν κρατά το Θείο βρέφος, αλλά τον Εσταυρωμένο Χριστό. Δίπλα από την εκκλησία υπήρχε ένα μικρό Εκκλησιαστικό και Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο και επισκεφθήκαμε.

Από εκεί χωριστήκαμε, άλλοι έκαναν μπάνιο στις ωραιότατες παραλίες του νησιού και άλλοι περπάτησαν τα όμορφα σοκάκια του. Γευτήκαμε από κάποιο φούρνο τις τυρόπιττες και τα τοπικά γλυκά και φάγαμε τις ωραίες ψαροποικιλίες.

Ακριβείς στο ραντεβού μας, στις 14.00 παίρνουμε το καραβάκι της επιστροφής.

Ξεκούραση στο ξενοδοχείο μας και το βράδυ στην εκκλησία παρακολουθήσαμε την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία και ακούσαμε το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Καμπάνες κτυπούσαν δυνατά και χαρμόσυνα και τα βεγγαλικά έδιναν και έπαιρναν, με τα φανταστικά σχέδια τους να φωτίζουν ψηλά τον ουρανό.

Μόλις ακούστηκε το Δεύτε Λάβετε Φως όλοι τρέξαμε με τις λαμπάδες μας να πάρουμε το φως από το χέρι του παπά και μετά το Χριστός Ανέστη ακολούθησε το Φιλί της Αγάπης και ευχές.

Αργότερα πήγαμε σε ταβέρνα της περιοχής για το Αναστάσιμο τραπέζι, με μαγειρίτσα, κόκκινα αυγά και διάφορα άλλα εδέσματα. Τσουγκρίσαμε τα αυγά μας, ευχηθήκαμε μεταξύ μας χρόνια πολλά και σιγά – σιγά αποσυρθήκαμε γιατί η αυριανή μέρα είχε πολλές εκπλήξεις και μας ήθελε ξεκούραστους.

Κυριακή του Πάσχα

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Πρωινό με πλούσιο  μπουφέ και περίπατος στην εορταστική ατμόσφαιρα της παραλίας της Σκάλας, μέχρι τις 12 το μεσημέρι όπου πήγαμε στην ταβέρνα για το Πασχαλιάτικο τραπέζι.

Εορταστικά στολισμένα τα τραπέζια με όλων των ειδών τα καλούδια. Πρώτα ήπιαμε τα ούζα και τα τσίπουρά μας και μετά αρχίσαμε το φαγητό. Έξω ψήνονταν τα αρνιά στις σούβλες, το κοντοσούβλι και το κοκορέτσι. Η όρεξη μας πολύ καλή και το πατινιώτικο  κρασί μας έφερε σε μεγάλο κέφι. Η ορχήστρα έπαιζε στους ρυθμούς του κεφιού μας, δημοτικά, χασαποσέρβικα και όχι μόνο. Και ο Φυσιολατρικός, όπως πάντα έδωσε το παρόν, παρασύροντας και τους άλλους θαμώνες σε ένα ξέφρενο χορό. Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να φύγουμε γιατί μας περίμενε το άλλο γλέντι στη Σκάλα, γλέντι για τη γιορτή της Αγάπης.

Τραπέζια στρωμένα, στην πλατεία, με αυγά, με διάφορα τοπικά εδέσματα και κανάτες με κρασί μοιραζόντουσαν στον κόσμο που κατέκλυσε όλη την πλατεία. Το ένα τραπέζι ήταν για μας, για το Φυσιολατρικό. Μετά από λίγο άνοιξε τη γιορτή ο Δήμαρχος, με μια σύντομη ομιλία και μετά άρχισαν τα τοπικά χορευτικά. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Στο τέλος ήρθε και η σειρά των παρευρισκομένων να χορέψουν και πρώτοι και καλλίτεροι οι φυσιολάτρες. Αργά το βράδυ το διαλύσαμε και μαζευτήκαμε στο ξενοδοχείο μας, τελευταίο βράδυ, κουβεντούλα και ο καθένας έλεγε τις εντυπώσεις του.

Δευτέρα του Πάσχα – επιστροφή

Μέρα επιστροφής και γιορτινή συνάμα, του Αγίου Γεωργίου. Οι εορτάζοντες φρόντισαν να μας κεράσουν τα πατινιώτικα γλυκά.

Ο καιρός ήταν μελαγχολικός, ίσως γιατί δεν ήθελε να φύγουμε, αλλά και εμείς το ίδιο, άσχημο πράγμα η επιστροφή ιδίως όταν έχεις περάσει τόσο καλά. Το πλοίο ήρθε στην ώρα του και φύγαμε για τον Πειραιά. Με τη βοήθεια του Θεού γυρίσαμε όλοι γεροί  χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

Η Πάτμος είναι τόσο όμορφη και εντυπωσιακή και αυτό οφείλεται όχι στην απαράμιλλη ομορφιά της και στο γραφικό τοπίο, αλλά και στο έμψυχο υλικό της, τους κατοίκους της. Χαμογελαστοί, χαρούμενοι, καλοκάγαθοι, ευγενικοί, φιλόξενοι, εξυπηρετικοί. Πώς να φύγεις μετά από έξι μέρες από αυτό το τόπο και τους ανθρώπους του χωρίς να στεναχωρηθείς. Δώσαμε όλοι μας την υπόσχεση ότι θα ξαναπάμε και όχι μόνο, πρέπει και όσοι δεν έχουν πάει να το τολμήσουν, ιδίως τις Πασχαλινές μέρες γιατί η έντονη θρησκευτική και ιερή ατμόσφαιρα είναι διάχυτη σε όλο το νησί και τονίζεται περισσότερο και από την παρουσία των μοναστηριών και εκκλησιών που είναι διασκορπισμένα στο νησί.

            “Όταν βρεθείς στην Πάτμο, όποια εποχή, όποιος και αν είσαι, νιώθεις αμέσως πως πατάς σε τόπο ιερό, σε χώρο μυστηρίου. Χωρίς να το καταλάβεις θα λύσεις, όπως ο Μωυσής, τον ιμάντα των υποδημάτων σου, για να περπατήσεις ελεύθερος από καθετί που σε βαραίνει. Το μικρό αυτό νησί, το άσημο στην αρχαιότητα διάλεξε η Θεία Πρόνοια και το ευλόγησε ξέχωρα από όλα τα νησιά της Μεσογείου, και η ευλογία αυτή ακτινοβολεί αδιάκοπα επί 19 αιώνες, από τη συγγραφή της Ιεράς Αποκάλυψης….”

Καίτη Ευκλείδου

Έφορος Πολιτιστικών – Δημοσίων Σχέσεων ΦΟΝΙ

Αρχηγός Εκδρομής

Στις 9 και 10 Απριλίου αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τις ομορφιές της Υπάτης, με το πεζοπορικό τμήμα του Ομίλου μας.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με όρεξη για περπάτημα και αναγνωριστική διάθεση.

Φτάνοντας στην Υπάτη, μαγεύεσαι από τη φυσική ομορφιά της, τις βυζαντινές εκκλησίες, τις κρήνες, τα τρεχούμενα νερά, και τους καταρράκτες της. Το μάτι σου χάνεται στα πλανεμένα μονοπάτια όπου οι μάγισσες και οι νεράιδες σε προσκαλούν.

Ανηφορίζοντας,  θωρείς το Κάστρο με την κυρά του και την σπηλιά της Αρσαλής.

Αρχίζοντας λοιπόν και εμείς να την εξερευνήσουμε επισκεφθήκαμε πρώτα  το Βυζαντινό Μουσείο της,  για να θαυμάσουμε τα ψηφιδωτά δάπεδα, και τα ευρήματα που σε κάνουν να ταξιδεύεις στο χρόνο , καθώς αφορούν τους παλαιοχριστιανικούς και βυζαντινούς χρόνους.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είχαμε χρόνο για ένα ιαματικό λουτρό στο Υδροθεραπευτήριο, που είναι από τα πλέον τελειότερα και σύγχρονα Υδροθεραπευτήρια.

Αλλά δεν μπορείς να μείνεις μόνο στο ΧΘΕΣ ενθυμούμενος το Μουσείο. Ζεις και το ΣΗΜΕΡΑ ταξιδεύοντας στις αίθουσες του Κακογιαννείου Αστεροσχολείου, το οποίο επισκεφθήκαμε και βρίσκεται αριστερά της πλατείας , και φτάνεις μέχρι τ’ αστέρια ρίχνοντας μόνο μια ματιά.

Πριν φτάσουμε στο Αστεροσχολείο , κατηφορίζοντας τα σοκάκια συναντήσαμε τον Ανδριάντα του Σπύρου Ματσούκα, εθναπόστολου και ποιητή.

Μετά τη χαλάρωση από τα λουτρά και  την βόλτα στ΄αστέρια  , τι άλλο μένει; ΄Όπως το καταλάβατε. Μια γερή κρασοκατάνυξη με πλούσια μεζεδάκια. Να μην ξεχνάμε και το …στομάχι βρε αδελφέ!!!!!!

Το πρωί της Κυριακής , ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας από το χωριό Καστανιά που βρίσκεται σε υψόμετρο 1050 μ. από την  πλατεία του χωριού και ανηφορίζοντας συναντήσαμε το ναό του Οσίου Αθανασίου του Μετεωρίτη. Μετά από έντονη ανάβαση φθάσαμε στην κορυφή του Πετρωτού (υψ. 1240 μ.) ‘ Οπου και να κοιτάξεις μαγεύεσαι θαυμάζοντας τη θέα. Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο αρχίσαμε να κατηφορίζουμε μέσα από το ελατοδάσος, προς το οροπέδιο Ροδόκαλος. Περπατώντας συναντάς ένα παλιό μονοπάτι θαμμένο στα πλατάνια και στην πλούσια βλάστηση και καθώς διασχίζεις ένα πέτρινο γεφύρι φτάνεις στο ιστορικό Κάστρο, που από μια πανοραμική θέση επισκοπεί, εποπτεύει  και στέκει προστάτης της πόλης.

Απέναντι από το Κάστρο κοιτάζοντας την Οίτη, αντικρίζεις τη σπηλιά της Αρσαλής, μια σπηλιά που φαντάζει σαν μάτι Κύκλωπα που αγρυπνάει για το βασίλειό του.

Εξαιρετικά ευδιάθετοι και χαρούμενοι που εξερευνήσαμε την Υπάτη, αφού καλοφάγαμε το μεσημέρι και ήπιαμε τα καφεδάκια μας το απογευματάκι , με γεμάτες μπαταρίες πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Ν. Ιωνία.

Με φιλικούς  χαιρετισμούς

Χρήστος Ιωάννου

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας  έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα  ψήφου.

Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ. Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλον τον κόσμο για την  υποστήριξη της ισότητας και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.

Έχω πολλούς λόγους να γιορτάζω και εγώ τη Διεθνή Ημέρα των Γυναικών στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο.

Στη μέχρι σήμερα ζωή μου έχω δει και ακούσει αδιανόητες αλλαγές σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Έχω ακούσει για την δύναμη απλών ανθρώπων που όρθωσαν το ανάστημά τους ενάντια στην αδικία. Έχω δει τον θρίαμβό τους ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες. Έχω δει τις διακρίσεις εξ’ αιτίας του χρώματος των γυναικών και της κοινωνικής τους τάξης.

Είμαι μια απλή γυναίκα και σήμερα γιορτάζω τη δύναμη των γυναικών, τη δύναμη που τις κάνει  να ξεπερνούν τις διακρίσεις.

Φοβάμαι ότι η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε θα έχει δυσανάλογες συνέπειες για τις γυναίκες. Οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των φτωχών και όσων στερούνται το δικαίωμα ψήφου ανά τον κόσμο. Οι γυναίκες στερούνται τα οικονομικά κοινωνικά αστικά και πολιτικά τους δικαιώματα. Η αναγνώριση όλων αυτών των δικαιωμάτων είναι θεμελιώδους σημασίας για τη χειραφέτηση της γυναίκας.

Σε πολλές χώρες οι νόμοι περιορίζουν την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών που αντιμετωπίζουν διακρίσεις σε θέματα εργασίας, ιδιοκτησίας και κληρονομιάς. Επιπλέον οι οικονομικές  πολιτικές συχνά κάνουν διακρίσεις εναντίων των γυναικών στερώντας τις γυναίκες από τ’ απαραίτητα μέσα βιοπορισμού.

Η βία κατά των γυναικών επιδεινώνει την κατάστασή τους. Τα εγκλήματα αυτά συχνά μένουν καλά κρυμμένα και προστατεύονται από την ατιμωρησία. Η βία κατά των γυναικών δεν είναι μόνο ένα οικιακό όπλο κυριαρχίας αλλά και ένα όπλο πολέμου, και κάποτε η βία αυτή γίνεται εργαλείο καταστροφής οικογενειών και ολόκληρων κοινοτήτων.

Είμαι μια απλή γυναίκα και έχω λόγους να γιορτάζω την Ημέρα των Γυναικών. Γιορτάζω για τη δύναμή τους, για το ηθικό τους, για τις γυναίκες που όχι μόνο επιβιώνουν αλλά και προοδεύουν. Γιορτάζω για τον όλο και μεγαλύτερο αριθμό ανδρών που κατανοούν ότι η υγιής ισότητα είναι ωφέλιμη τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο. Υπάρχουν γυναίκες βουλευτές, γυναίκες αρχηγοί κρατών, γυναίκες μέλη ανωτάτων δικαστηρίων και γυναίκες στα Ηνωμένα Έθνη.

Βλέπω τα κορίτσια σ’ όλο τον κόσμο να μεγαλώνουν με μια διαφορετική αντίληψη για τον εαυτό τους από αυτή που είχα εγώ και οι περισσότερες γυναίκες της γενιάς μου.

Οι κοπέλες αυτές είναι δυνατές. Λένε όχι στις πρακτικές, όπως ο πρώιμος γάμος, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων και η σεξουαλική παρενόχληση.

Θέλουν να πάνε σχολείο και να μορφωθούν. Θέλουν να γίνουν δικηγόροι, γιατροί, δικαστές, βουλευτίνες, θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο στον οποίο ζουν.

Ξέρω ότι θα τα καταφέρουν. Γιορτάζω λοιπόν για όλες αυτές τις κοπέλες που είναι το μέλλον μας.

Θα τελειώσω με ένα ποίημα κάποιου ανδρός ερασιτέχνη ποιητή, αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες , τα ωραιότερα πλάσματα στη γη.

Από το μέλος του Φ.Ο.Ν.Ι.

Φωτεινή Ιωάννου

Η Γιορτή της Γυναίκας

Γυναίκα σήμερα γιορτάζεις

κι όλους τους άντρες αγκαλιάζεις,

κι αυτοί να ξέρεις σε λατρεύουν,

για σε τα δάκρυα δεν στερεύουν.

Γυναίκα πλάσμα ιδανικό

για σένα έχω έναν καημό,

είσαι η αρχή αυτού του κόσμου,

το ωραίο άρωμα του δυόσμου.

Γυναίκα  ύπαρξη γλυκιά,

των λουλουδιών δροσοσταλιά,

έχεις καρδιά πολύ μεγάλη

μυαλό όσο πρέπει στο κεφάλι

Γυναίκα μέσα στους αιώνες,

δεν σε τρομάξανε κυκλώνες,

έδωσες μάχες για ζωή

που σ’  αναδείξαν νικητή

Γυναίκα πρώτη στους αγώνες,

βάζεις τα αισθήματα πυλώνες,

παλεύεις για την ελευθερία

γράφουν για σένα τα βιβλία.

Γυναίκα ηρωική μορφή

Σ’ έχω για χέρι μου δεξί,

χωρίς εσένα δεν μπορώ,

να ‘ξερες  πόσο σ’ αγαπώ

Γυναίκα ίσον προσφορά,

χαρίζεις γύρω σου χαρά,

μία ματιά σου με πεθαίνει,

ένα φιλί σου μ’ ανασταίνει

Γυναίκα δε σε ξεχωρίζω,

νοιώθω πολλά όταν σ’ αγγίζω,

κι’ όταν μαζί σου γίνομ’ ένα

μου φαίνεσαι σπουδαία γέννα.

Γυναίκα μην κλάψεις ποτέ

για κανένα

ας τους άλλους να κλάψουν

που δεν έχουν εσένα.

Ο Φυσιολατρικός Όμιλος Ν. Ιωνίας, στις 5 Μαρτίου 2016, γιόρτασε τη Γιορτή της Γυναίκας στο καταφύγιο Φλαμπούρι, στην Πάρνηθα. Περίπου 80 μέλη μας μαζεύτηκαν άλλοι με πούλμαν, άλλοι με ΙΧ και άλλοι πεζοπόροι. Η όλη εκδήλωση αποτελείτο από ένα καταπληκτικό πρόγραμμα.

Ο κ. Θ. Τσεσμελής άρχισε την εκδήλωση με την αναφορά του στις γυναίκες και στους αγώνες τους και μετά έδωσε το λόγο στην κα Φωτεινή Ιωάννου η οποία ήταν η κύρια ομιλήτρια και αναφέρθηκε στους αγώνες των γυναικών μέχρι την απόκτηση της ισότητας τους σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Μετά πήραν το λόγο δύο μέλη μας όπου απάγγειλα ποιήματα αφιερωμένα στη γυναίκα.

Η εκδήλωση έκλεισε με την κα Κ. Ευκλείδου η οποία ευχήθηκε στις γυναίκες εκτός από τα Χρόνια Πολλά, να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους και όλες οι γυναίκες να γνωρίσουν την αγάπη και τη γαλήνη, να νοιώσουν ευτυχισμένες γιατί η ευτυχία, η χαρά, η καλοσύνη, η αγάπη, η ελπίδα, η επιτυχία, η ομορφιά…. είναι όλες γένους θηλυκού.

Μετά ακολούθησε γλέντι, φαγητό, κρασάκι και χορός μέχρι την ώρα που εγκαταλείψαμε το ωραίο περιβάλλον της Πάρνηθας με γεμάτους τους πνεύμονές μας καθαρό αέρα και τις καρδιές μας με αγάπη και ευχαρίστηση.

Καίτη Ευκλείδου
Έφορος Πολιτιστικών

Η διάθεση μας καλή αλλά όλοι μας αγουροξυπνημένοι, γιατί ξεκινήσαμε πολύ πρωί την εκδρομή μας. Μια στάση στο Κιάτο, ένας πρωινός καφές για να ξυπνήσουμε. Και φτάνουμε στο Διακοφτό, ένας περίπατος από τον σταθμό του τρένου μέχρι την παραλία ήταν πολύ ευχάριστη, γιατί ο καιρός μέχρι εκείνη την ώρα ήταν καλός.

Επιβιβαστήκαμε στην αμαξοστοιχία του οδοντωτού, όλοι μαζί σε ένα βαγόνι και απολαύσαμε, για μία ώρα, μια μοναδικής ομορφιάς διαδρομή, διασχίζοντας το φαράγγι του Βουραϊκού. Περνώντας από μικρά τούνελ, όπου ανάμεσα στα μικρά ανοίγματα προλαβαίναμε να διακρίνουμε διαδοχικές σπηλαιώδεις αίθουσες, άγρια τοπία με καταρράκτες, μικρά πέτρινα γεφύρια, καταπράσινα τοπία, τρεχούμενα νερά και γραφικά πέτρινα σπιτάκια.

Φθάνοντας στα Καλάβρυτα, διαθέσαμε λίγο χρόνο για να επισκεφθούμε την Μονή Αγίας Λαύρας, και το μουσείο της με τους πολύτιμους θησαυρούς της. Το γεύμα μας στα Καλάβρυτα και η διανυκτέρευση μας στη Κλειτορία. Η συνεχής βροχή όμως δεν μας επέτρεψε να την γνωρίσουμε καλά. Όμως οι περισσότεροι το βραδάκι ,κατηφορίσαμε προς την πλατεία για μια βόλτα και για μια γευστική απόλαυση με τοπικές λιχουδιές.

Η επόμενη ημέρα ήταν βροχερή. Το χωριό Σοπωτό (Αροανία) που επισκεφθήκαμε, γραφικό, αλλά λόγω του χειμώνα έρημο. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τον ναό του Νεομάρτυρα Αγίου Παύλου, γιατί ήταν κλειστός.

Ανηφορίζοντας για το Λειβάρτζι, το τελευταίο ορεινό χωριό στο όρος Ερύμανθος, μας αποζημίωσε. Φανταστική διαδρομή, άγρια φύση, χαράδρες, και πολλά νερά. Το χωριό πανέμορφο, με τρεχούμενα νερά, με πέτρινες βρύσες στην πλατεία του. Η βροχή, δυστυχώς, πάλι μας δυσκόλεψε να απολαύσουμε καλύτερα αυτή την ομορφιά, περπατώντας στα δρομάκια του. Είχαμε όμως την χαρά να επισκεφθούμε και να ξεναγηθούμε από την Κα Άννα Ραβαζούλα, το παλιό πέτρινο σχολείο, που σήμερα είναι Λαογραφικό Μουσείο και να μάθουμε για την ιστορία του χωριού.

Στη Ψωφίδα, άλλο γραφικό χωριό στην περιοχή Τριπόταμα, με τον ήχο των νερών του Ερύμανθου ποταμού να κυλά με ορμή, σταματήσαμε για το γεύμα μας.

Με αναμνήσεις ευχάριστες, αφού χορτάσαμε με όμορφες εικόνες της χειμωνιάτικης Ελληνικής υπαίθρου, επιστρέψαμε στη Ν. Ιωνία, με τη σκέψη, πάντα να κάνουμε τέτοιες όμορφες εκδρομές στην φύση.

Παναγιώτου Αγγελική

Μέλος Δ.Σ.

Την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου στις 7.30 μμ. ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κκ. Γαβριήλ, μαζί με τον Πρωτοσύγκελο της Μητροπόλεως Πανοσιολογιότατο κ. Επιφάνιο Αρβανίτη επισκέφθηκαν τα γραφεία του Ομίλου μας.

Παραβρέθηκαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και μέλη του Συλλόγου.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μαζί με τον Πρωτοσύγκελο τέλεσαν τον καθιερωμένο αγιασμό  συνεπικουρούμενοι από τον Πρόεδρο του Ομίλου κ. Λιβέρη Σ.

Κάθισε μαζί μας αρκετή ώρα, μίλησε για την αγάπη του προς το περιβάλλον και μάλιστα μας υποσχέθηκε στο μέλλον να κάνουμε κάποια εκδήλωση από κοινού.

Αναφέρθηκε στους τρόπους με τους οποίους βοηθιούνται οι άποροι της Ν. Ιωνίας από την Μητρόπολη. Εξέφρασε μάλιστα και την μεγάλη αγάπη που τρέφει για την Ν. Ιωνία, αναφέροντας ότι και οι γονείς τους ήταν πρόσφυγες από το Αϊβαλή.

Τέλος δώρισε διά του προέδρου κ. Λιβέρη στο Σύλλογο, την εικόνα του Πολιούχου της Ν. Ιωνίας Αγίου Γεωργίου και φεύγοντας μας ευχαρίστησε αφήνοντας την ευλογία του.

Ο Φυσιολατρικός  Ομιλος Ν. Ιωνίας  στις 6 Δεκεμβρίου 2015 έκανε τη βόλτα του στα Βασιλικά ανάκτορα Τατοΐου που βρίσκονται μόλις 25 χιλιόμετρα από το Κέντρο της Αθήνας και που για πολλούς κατοίκους της πρωτεύουσας παραμένουν άγνωστα, τόσο τα ίδια τα ανάκτορα που τώρα είναι εγκαταλελειμμένα όσο και ο φυσικός παράδεισος που τα περιβάλλει.

Μόλις φτάσαμε, μας παρέλαβε ο κ. Κουτσαβλής, ο πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλων κτήματος Τατοϊου», ο οποίος μας ξενάγησε στον ιστορικό πυρήνα του κτήματος, περάσαμε από όλα τα ιστορικά κτίσματα, τα οποία είναι μισογκρεμισμένα.  Βέβαια περπατήσαμε ανάμεσα από  ψηλά κυπαρίσσια, πλατάνια και βαλανιδιές σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον που όμοιο του  δεν βρίσκει κανείς στα προάστια των περισσοτέρων Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών.  Η ξενάγηση κράτησε 3 ώρες, αλλά ήταν τόσο κατατοπιστική και το περιβάλλον τόσο φιλικό που η κούραση δεν μας άγγιξε.

Μετά την ξενάγησή μας, πήγαμε στη Λίμνη Μπελέτσι, είναι ένας από τους κρυμμένους παράδεισους δίπλα στην Αθήνα, στους πρόποδες της Πάρνηθας. Είναι μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε  τη δεκαετία του 1970 , κατά λάθος όταν γινόντουσαν τα έργα για να φτιαχτεί η Ιπποκράτειος  Πολιτεία. Το όνομά της το πήρε από την ομώνυμη κορυφή που υψώνεται πίσω της. Η άλλη της ονομασία είναι Λίμνη Κιθάρα, γιατί το σχήμα της θυμίζει κιθάρα.

Επειδή στους φυσιολάτρες αρέσει και το καλό φαγητό, μετά από μια ευχάριστη κούραση, διαλέξαμε μια ταβέρνα κοντά στα Ανάκτορα όπου και γευτήκαμε τα ωραία ψητά της κυρά Μαρίας και το τοπικό βαρελίσιο κρασί. Τίποτα άλλο δεν θέλαμε και έτσι με γεμάτες «τις μπαταρίες μας» γυρίσαμε στη Ν. Ιωνία. Φυσικά ας ελπίσουμε ότι το κράτος , επειδή πια το κτήμα είναι πλέον περιουσία όλων των Ελλήνων, θα το αξιοποιήσει κατά τον καλύτερο τρόπο για τον κόσμο, που έχει ανάγκη από τέτοιες «ανάσες».

Καίτη Ευκλείδου

Έφορος Πολιτιστικών

Νοέμβρης μήνας και ορεινά, σημαίνει, βροχούλα, ψύχρα, αρχή χειμώνα δηλαδή.

Όμως η διήμερη εκδρομή μας είχε ποικιλία καιρού. Κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας, συναντήσαμε ήλιο και χαρήκαμε ότι θα έχουμε μια ηλιόλουστη ημέρα. Τι χαρά! Τι χαρά!

Φθάνοντας όμως στο ιστορικό Μοναστήρι του Μ. Σπηλαίου ο αέρας του Χελμού ερχόταν ψυχρός. Πρώτη αλλαγή του καιρού. Μετά την επίσκεψη, προσκύνημα στη Μονή και αφού βγάλαμε τις αναμνηστικές φωτογραφίες μας, κατηφορίσαμε στα ιστορικά Καλάβρυτα.

Άλλοι έκαναν βόλτα στην πόλη, άλλοι ένα καφεδάκι, και ορισμένοι περιπατητές, ανηφόρησαν για το ιστορικό μνημείο των εκτελεσθέντων. Η ώρα πέρασε, και μαζευτήκαμε προς αναχώρηση με προορισμό το γραφικό Πλανητέρο. Σε ένα μοναδικό τοπίο, γεμάτο καρυδιές και πλατάνια, και με τα ορμητικά νερά του Αροάνιου ποταμού να κυλούν, απολαύσαμε το γεύμα μας στη ζεστή ατμόσφαιρα της ταβέρνας «Ο ΠΛΑΝΗΤΕΡΟΣ».

Ο καιρός αγρίεψε, η βροχή όλο και δυνάμωνε και όταν φθάσαμε πια απόγευμα στη Δημητσάνα, όλοι αναζητήσαμε τη ζεστασιά του τζακιού, στο όμορφο πετρόκτιστο ξενοδοχειακό συγκρότημα «ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ VILLAGE», με θέα το φαράγγι του Λούσιου. Το βράδυ ορισμένοι επισκέφθηκαν το χωριό για μια βόλτα και ξεφάντωμα, ενώ άλλοι απόλαυσαν τη ζεστή θαλπωρή του τζακιού και τα απλά νόστιμα σπιτικά φαγητά του ξενοδοχείου, κουβεντιάζοντας και γελώντας μεταξύ τους.

Τη νύχτα η βροχή δυνάμωσε, αλλά ευτυχώς το πρωί της επόμενης ημέρας ήταν με κρύο, όχι όμως με βροχή. Έτσι μπορέσαμε να ξεναγηθούμε στο «Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης», μια επίσκεψη αληθινή εμπειρία.

Στο μουσείο προβάλλεται η σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Η νεροτριβή, όπου έπλεναν τα υφαντά, ο αλευρόμυλος με την κατοικία του μυλωνά, το βυρσοδεψείο, όπου παρουσιάζονται τα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων, το ρακοκάζανο για την παραγωγή τσίπουρου και τέλος ο μπαρουτόμυλος που παρήγαγε και τροφοδοτούσε με μπαρούτι την επανάσταση του 1821.

Στη γραφική Στεμνίτσα, χτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Μαινάλου, κάναμε τη βόλτα μας και προμηθευτήκαμε τα παραδοσιακά προϊόντα της.

Και τέλος σταματήσαμε στην επιβλητική πέτρινη πολιτεία της Καρύταινας, με τα πετρόχτιστα αρχοντικά και τα λιθόστρωτα καλντερίμια, για το γεύμα μας. Οι πιο τολμηροί ανέβηκαν στο μεσαιωνικό κάστρο και πρόφθασαν να κατέβουν πριν αρχίσει η βροχή, που δεν μας επέτρεψε να περπατήσουμε στα σοκάκια του χωριού.

Το κέφι όμως δεν έλειψε. Όλοι ευχαριστημένοι επιστρέψαμε στη Ν. Ιωνία, με την ευχή ότι στην επόμενη εκδρομή μας, ο καιρός θα είναι ευνοϊκότερος για περπάτημα προς απόλαυση της ελληνικής φύσης.

Παναγιώτου Αγγελική

Μέλος του Φ.Ο.Ν.Ι.